Άντισον Χόντζες Χαρτ (Addison Hodges Hart)

Ο Σων Κινγκ, ακτιβιστής πολιτικών δικαιωμάτων και ιδρυτής της Επιτροπής Πολιτικής Δράσης «Πραγματική Δικαιοσύνη», προκάλεσε αντιπαράθεση την περασμένη εβδομάδα δημοσιεύοντας ένα μήνυμα ότι οι εικόνες του «λευκού Ιησού» πρέπει να γκρεμιστούν και να καταστραφούν. «Είναι μια μορφή προπαγάνδας της λευκής υπεροχής», είπε. «Πάντα ήταν. Στην Αγία Γραφή, όταν η οικογένεια του Ιησού ήθελε να κρυφτεί και να χαθεί στο πλήθος, μαντέψτε, πού πήγε; Στην Αίγυπτο! Όχι στη Δανία. Γκρεμίστε τα!» Και αυτή η, αχ, οξύτατη δήλωση συνοδεύτηκε από την ακόλουθη: «Όλες οι τοιχογραφίες και τα βιτρό του λευκού Ιησού, της Ευρωπαίας μητέρας του και των λευκών φίλων τους πρέπει επίσης να αποσυρθούν. Είναι μια έντονη μορφή προπαγάνδας της λευκής υπεροχής. [sic] Δημιουργήθηκαν ως εργαλεία καταπίεσης. Λευκή προπαγάνδα. Όλα πρέπει να φύγουν.»

Περιττό να πούμε ότι υπήρξε αντίδραση και το κάλεσμα του Κινγκ σ’ αυτόν τον ριζοσπαστισμό βρήκε μικρή μόνο υποστήριξη. Αργότερα, ο Κινγκ ισχυρίστηκε ότι τις πρώτες δώδεκα ώρες μετά τα μηνύματα του, δέχτηκε είκοσι απειλές δολοφονίας ως αντίδραση, που, όπως είπε, «αποδείκνυαν τη θέση του».

Τώρα, προτού συνεχίσω, είναι σημαντικό να σας πω ότι, από πολιτική άποψη, ο Κινγκ και εγώ δεν είμαστε τόσο μακριά. Υποστηρίζω το κίνημα Black Lives Matter. Έχω απογοητευτεί και έχω εξοργισθεί από την αστυνομική βαρβαρότητα, ιδίως επειδή επηρεάζει τους έγχρωμους ανθρώπους, έχω υποστηρίξει τις διαμαρτυρίες που πυροδοτήθηκαν από την εν ψυχρώ δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικούς, και έχω βαθιά συμπάθεια για εκείνους που ο θυμός τους για τους αιώνες αδικίας τους ώθησε να καθαιρέσουν τις μεγαλοπρεπείς εικόνες των Ομοσπονδιακών στρατηγών, των αδίστακτων κατακτητών, των αποικιοκρατών, των ιμπεριαλιστών και προβεβλημένων ρατσιστών. Είμαι μαζί με όλους αυτούς που διαμαρτύρονται. Πολλοί άνθρωποι είναι. Ίσως βρισκόμαστε μπροστά σε μια καμπή στη συλλογική ψυχή του έθνους μας. Η πολυετής αμερικανική μυθολογία ενός λευκο-κρίνου αγγλοσαξονικού πολιτισμού, που εξημέρωσε ή εξουδετέρωσε ηρωικά ερυθρούς πρωτόγονους στην Άγρια ​​Δύση, και κράτησε υπό έλεγχο τις καστανόχρωμες φυλές της Λατινικής Αμερικής ελέγχοντας τις μεταναστευτικές ορδές των «λιγότερο λευκών φυλών» και αστυνομεύοντας τα μαύρα πλήθη στις ανατολικές πόλεις και στο Νότο, όλων αυτών δηλαδή που θα απειλούσαν το «μεγαλείο» της Αμερικής· αυτή η μυθολογία και όλα τα συναφή μνημεία της πρέπει να θεωρηθούν αυτό που πράγματι είναι, ψευδολογία και προπαγάνδα, και να αντικατασταθούν με το ξεκάθαρο όραμα μιας πολυφυλετικής κοινωνίας ίσων. Εάν ζούμε μέσα σε μια εποχή πολύ αναγκαίας κοινωνικής επανεκτίμησης και μεταμόρφωσης, που ψάχνει πέρα ​​από την Τραμποσύνη για τα καλά πράγματα που μπορεί να ακολουθήσουν την απομάκρυνσή του προέδρου, τότε μπορούμε να περιμένουμε αισιοδοξία και αναταραχή, αγώνα και ελπίδα. Και, εν μέσω αυτού, η χριστιανική παρουσία πρέπει να είναι ζωτικής σημασίας, στο κέντρο της δράσης, ενσωματώνοντας τη δυναμική αγάπη του Ιησού.

Τώρα, πώς θα μπορούσε να υπονομευτεί αποτελεσματικά αυτή η εύλογη ελπίδα; Λοιπόν, χωρίς αμφιβολία, υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους η ελπίδα θα μπορούσε να αναιρεθεί και οι υπερασπιστές της να απογοητευτούν. Ένας προφανής τρόπος μας δόθηκε με παραδειγματικό τρόπο την περασμένη εβδομάδα από τον Σων Κινγκ και τους ομοίους του· τους εξτρεμιστές που έχουν χάσει την αίσθηση του πραγματικού οράματος και απειλούν να παρακάμψουν το ίδιο τους το κίνημα αναδεικνύοντας άσκοπα θέματα. Για τον Κινγκ, προφανώς, «ο λευκός Ιησούς, η Ευρωπαία μητέρα του και οι λευκοί φίλοι του» αποτελούν άσκοπο θέμα. Αλλά όταν κάποιος φτάνει σε τέτοιο επίπεδο «αφύπνισης» που να ζητά την καταστροφή της λατρευτικής τέχνης άλλων ανθρώπων, απλώς χάνει την αξιοπιστία του. Αυτό είναι το σημείο αλλαγής, όπου κάτι που αρχικά μοιάζει θέμα αρχής, καταλήγει σε κάτι ανόητο ή, χειρότερα, απειλητικό. Και ο ισχυρισμός ότι η «Ευρωπαϊκή» τέχνη με τις «Ευρωπαϊκές» μορφές της –που σε πολλές περιπτώσεις ήρθε στις Αμερικανικές ακτές και τις Αμερικανικές εκκλησίες από τους απογόνους πολύπαθων μεταναστών– δημιουργήθηκε ως «λευκή προπαγάνδα» και ως «εργαλείο καταπίεσης» είναι ανοησία. Είναι ασφαλώς αίσχος το ότι ο Κινγκ δέχτηκε απειλές θανάτου μετά, όπως ισχυρίστηκε. Αλλά αυτό δεν «αποδεικνύει τη θέση του», ακόμα κι αν πραγματικά δέχτηκε τέτοιες απειλές. Αποδεικνύει μόνο ότι πάρα πολλοί άνθρωποι δεν είναι στα καλά τους. Δεν λέει τίποτα για την «αλήθεια» των ισχυρισμών του σχετικά με την λατρευτική τέχνη που παρερμηνεύει ως «ρατσιστική», και τα αιτήματά του για καταστροφή τέτοιων εικόνων δεν μπορούν να ληφθούν παρά μόνο σαν προβοκατόρικα αστεία. Πρέπει να συνέλθει και να καταλάβει ότι αυτό που τον ενοχλεί δεν ενοχλεί εξίσου τους πάντες.

Στην πραγματικότητα, το μόνο που κατάφερε να κάνει ήταν να δώσει στην άλλη πλευρά –την πλευρά που δεν αντιλαμβάνεται γιατί πρέπει να φύγουν οι μεγαλοπρεπείς εικόνες των στρατηγών και των κατακτητών– πολλά πυρομαχικά για να ρίξουν στα τυφλά κατά του Black Lives Matter και των άλλων αντιρατσιστικών προσπαθειών. Το ξαναλέω, αν σκοπεύετε να υπονομεύσετε τη δική σας κίνηση και να κάνετε τις προσπάθειές σας να φαίνονται ανόητες αλλά και επικίνδυνες, απειλήστε αυτό που οι άλλοι εκτιμούν ως καλό και αβλαβές. Πολύ λίγοι ακούν τον Κινγκ να επιτίθεται πραγματικά στον «λευκό» Ιησού. Αυτό που ακούν οι περισσότεροι είναι ότι θέλει να γίνουν εισβολές στις εκκλησίες τους και συθέμελες καταστροφές. Μήπως κάνουν λάθος να φοβούνται για τέτοιους βανδαλισμούς; Όχι, αλήθεια όχι. Αυτό που ξεχνά ο Σων Κινγκ είναι ότι οι άνθρωποι είναι παντού οι ίδιοι και δεν «το βλέπουν με καλό μάτι» όταν ακούν προσβολές και απειλές γι αυτά που λατρεύουν. Και ο Κινγκ τα έκανε και τα δύο. Η εικονογραφία που μισεί δεν έχει καμία σχέση με την υπεροχή των λευκών, ούτε και είχε ποτέ. Αυτό είναι μια δική του περίεργη παρανόηση.

Λοιπόν, να τι θα έλεγα στον Σων Κινγκ και σε όσους υπονομεύουν την πραγματική μεταμόρφωση που πρέπει να πραγματοποιηθεί, επειδή δεν ξέρουν να διαχειριστούν τα προσωπικά τους ζητήματα. Πάρτε μια βαθιά ανάσα. Ησυχάστε. Κρατήστε στο νου σας το στόχο. Και όσον αφορά την λατρευτική τέχνη, κάντε δύο πράγματα. Πρώτον, μιλώντας αρνητικά, μην απειλείτε τις εικόνες ή τα αγάλματα του Ιησού, της Μαρίας και των … φίλων τους. Κρατήστε τις σκέψεις σας για τον εαυτό σας και, ίσως, στρωθείτε να διαβάσετε για τα θέματα που προφανώς δεν γνωρίζετε καλά. Δεύτερον, θετικά μιλώντας, εάν συνηθίζετε να πηγαίνετε στην εκκλησία, δημιουργήστε για το μέλλον λατρευτική τέχνη και εικονογραφία που να συμπεριλαμβάνει όσο γίνεται περισσότερους, ή τουλάχιστον ενθαρρύνετε κάποιους άλλους να το κάνουν. Και αν πάλι δεν πηγαίνετε στην εκκλησία, τότε αυτά τα έργα τέχνης δεν σας αφορούν, ούτε ποτέ σας αφορούσαν.

Ο Άντισον Χόντζες Χαρτ [Addison Hodges Hart] είναι Αγγλικανός, συνταξιούχος ιερέας και πανεπιστημιακός εφημέριος, και συγγραφέας οκτώ βιβλίων για θεολογικά θέματα, ερμηνεία της Βίβλου και πνευματικότητα. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι ένα μυθιστόρημα με τίτλο Εξομολογήσεις του Αντίχριστου (Angelico Press, 2020).